Kan je lopen op een vloeistof?

Hoe zit dat?

De lijmachtige substantie die ontstaat bij het mengen van zetmeel en water, noemen we een ​‘niet-Newtoniaanse vloeistof’. Die gedraagt zich heel apart. Als je er traag in roert, lijkt het een doodnormale vloeistof. Maar als je er op slaat en er dus druk op uitoefent, dan wordt het plots heel hard.

De meeste vloeistoffen die we kennen uit ons dagelijkse leven zijn gewoon Newtoniaans. Dat wil zeggen dat hun stroperigheid, of viscositeit, hetzelfde is, of je er nu druk op zet of niet. Bij niet-Newtoniaanse vloeistoffen verandert de stroperigheid wel als je er druk op zet.

Hoe bekomen we die niet-Newtoniaanse vloeistof hier nu? Eigenlijk lost het zetmeel in dit mengsel helemaal niet op in het water. De korreltjes verspreiden zich en we krijgen een mengeling (een ​‘suspensie’). Wanneer je er druk op uitoefent door er op te duwen of te slaan, komen de zetmeeldeeltjes dichter bij elkaar te zitten en ​‘vangen’ ze het water tussen hen in. Op dat moment kan het water dus niet meer gemakkelijk tussen de deeltjes doorheen stromen, waardoor het mengsel zich als een vaste stof gedraagt. Als je gewoon rustig roert, kunnen het water en de zetmeeldeeltjes wel vrij bewegen.

Heb je een extra uitdaging nodig? Je zou zelfs op de vloeistof kunnen lopen! Je moet dan wel hard met je voeten trappen en ze snel genoeg opheffen.