Wat als astronauten jeuk hebben aan hun neus?

Duizenden kilometers ver weg in de ruimte zijn de omstandigheden helemaal anders dan hier op aarde. De temperatuur varieert er enorm, er zweven kleine stukjes steen rond, de straling van de zon is er gevaarlijk, er is praktisch geen luchtdruk of zuurstofgas … Kortom, het is er een mensonvriendelijke omgeving. Precies daarom trekt een astronaut een beschermend pak aan als hij op ruimtewandeling gaat. 

Levensnoodzakelijk

Een essentieel onderdeel van het ruimtepak is de helm. Die maakt het bijvoorbeeld mogelijk om zorgeloos rond te kijken, met dank aan het vizier dat de schadelijke stralen van de zon filtert. Maar nog belangrijker: de helm voorziet je van zuurstofgas. Die wordt aangevoerd door een zuurstoftank op de rug van de astronaut. Levensnoodzakelijk, want er is geen zuurstofgas in de ruimte. 

Krabbend schuimblokje

Erg handig dus zo’n helm, maar praktisch is die reusachtige bokaal op je hoofd niet. Wat als je plots last krijgt van een irritante kriebel aan je neus? Even krabben kan dan natuurlijk niet. Gelukkig werd daar al bij de Amerikaanse maanwandelingen (1969−1972) iets op gevonden. Aan de binnenkant van de ruimtehelm plakten ze toen een stukje klittenband waar de astronaut zijn neus tegen kon wrijven. In de meer moderne ruimtehelmen hangt een schuimblokje om de kriebel weg te krijgen. 

Opperste concentratie

Gelukkig blijken astronauten niet zo vaak last te hebben van een jeukende neus, omdat ze tijdens hun ruimtewandeling altijd erg geconcentreerd aan de slag zijn. En je moet er zelf maar eens op letten: als je je ontzettend hard focust op een moeilijke taak, merk je die vervelende kriebels niet op. En anders is er dus nog altijd het verlossende schuimblokje …