Waarom is het zo stil als het sneeuwt?

Wordt de wereld bedekt met een vers sneeuwtapijt, dan klinkt alles plots heel wat zachter. Dat komt omdat de sneeuwvlokken een geluidsabsorberend laagje vormen.

Hoe doen sneeuwvlokken dat?

Sneeuwvlokken zijn een verzameling van ijskristallen. En die kristallen hebben een bijzondere vorm: ze zijn vaak zespuntig. Vallen die op elkaar? Dan blijft er tussen hun opeenstapelende punten wat ruimte vrij. Die ruimte is gevuld met lucht en slorpt het geluid — dat uit trillingen bestaat — op. De omgevingsgeluiden die door de straten galmen, worden dus geabsorbeerd. Zo wordt het meteen een flink pak stiller.

En dat knisperend gekraak als je stapt?

Door de druk van je voet op de sneeuw worden de vlokken tegen elkaar geduwd. Eerst kleven ze aan elkaar vast, maar als de druk te groot wordt, verschuiven ze. Dan blijven ze weer aan elkaar kleven, waarna ze weer verschuiven, enzovoort … . Dat schurende mechanisme van kleven-slippen-kleven-slippen creëert het onderbroken, ploppende geluid. Omdat het sneeuwtapijt voor zo’n 90% uit lucht bestaat, klinkt dat geluid extra hol en is het duidelijk hoorbaar.

Wat als de sneeuw lang blijft liggen?

Alleen verse sneeuw zorgt voor een geluidsdempend laagje. Want sneeuw die langer blijft liggen, kan natuurlijk smelten. De lucht verdwijnt dan tussen de vlokken en je hebt minder absorptie. Als de sneeuwlaag bevriest, zal die compacte laag de geluidstrillingen niet opnemen, maar juist weerkaatsen. Waardoor alles net harder klinkt. Geniet er dus van zolang het kan, want voor je het weet, is het gedaan met de zalige sneeuwstilte.