Vaarwel paashaas. Welkom paaslangoorbuideldas!

In 1979 bracht de Australische Rose-Marie Dusting het boek ​‘Billy, The Aussie Easter Bilby’ uit. Dat wekte best wat interesse op voor de ​‘bilby’ — of in het Nederlands de langoorbuideldas. Zoveel zelfs dat sommige Australiërs afscheid wilden nemen van de goeie ouwe paashaas om hem te vervangen door de Easter Bilby.

Konijnenplaag

Dat de paashaas niet op een goed blaadje staat bij de Australiërs heeft alles te maken met de reputatie van z’n familieleden: de konijnen. Die werden in de 18^de eeuw door de Britten meegebracht, waarna ze zich voortplantten als — tja — konijnen en enorm veel schade toebrachten aan de inheemse planten- en diersoorten.

Kordaat besloot de Australische regering om de konijnen op te sluiten achter een hek van duizenden kilometers lang: de Rabbit Proof Fence. De knaagdieren waren echter niet onder de indruk: ze kropen er gewoon onder. En dus kwam de overheid in de jaren ​‘50 met een nieuw idee: ze lieten het myxomavirus los op de beestjes, waardoor de populatie op twee jaar tijd met bijna 90% kromp. De overheid herhaalde dat trucje in de jaren ​‘90 opnieuw, maar dan met het calicivirus. Zo sloegen ze erin om de konijnenpopulatie onder controle te houden.

Gepaste vervanger

Het mag dus niet verrassen dat de Australiërs openstaan voor een andere vertegenwoordiger van Pasen. Met de Easter Bilby vonden ze er één die net zo donzig en schattig is: de langoorbuideldas heeft enorme oren, een langwerpige snuit en een zijdezachte grijze vacht. Hij is ongeveer even groot als een konijn en net zo goed in graven. Dat moet wel: hij leeft in de woestijn en graaft daar diepe holen waarin hij overdag verkoeling zoekt.

Natuurbehoud

In de jaren ​‘90 lanceerde de Foundation for Rabbit-Free Australia dan ook enthousiast een Easter Bilby-campagne. Hoewel die niet de verhoopte bijval kreeg, bleef het idee wel hangen: er worden vandaag nog steeds chocolade langoorbuideldassen gemaakt. Dat lekkere figuurtje doet de populariteit van de langoorbuideldas alvast stijgen. En dat is een goede zaak, want het Australische knaagdier heeft het moeilijk: de kleine langoorbuideldas is al uitgestorven en de grote langoorbuideldas wordt als kwetsbaar voor uitsterving beschouwd.

Een beetje concurrentie op de paaseierenmarkt moet — onder het motto van natuurbehoud — dus best kunnen.