Smeren of niet: hoe veilig is zonnecrème voor jou én het milieu?

Smeren, smeren, smeren … de gouden raad tijdens een dagje zonnekloppen. Alleen met een goede laag zonnecrème (met een hoge beschermingsfactor) kun je je wapenen tegen de gevaarlijke uv-stralen van de zon. Nodig, want die veroorzaken een gen-mutatie in je huidcellen waardoor je huidkanker kunt krijgen. 

Wat zit er in zonnecrème?

Zonnecrème is een verzameling van natuurlijke en chemische stofjes die je huid zo goed als het kan beschermen tegen uv-stralen. Het grootste deel (zo’n 65%) van de crème is water en olie. Daarnaast zit er zo’n 15% aan uv-werende stof in, die het uv-licht weerkaatst of haar straling absorbeert. Ofwel gaat het om fysische uv-filters, zoals zinkoxide en titaniumdioxide, ofwel om chemische filters, zoals oxybenzon. De rest van de zonnecrème bestaat uit huidverzorgende toevoegingen en stoffen voor de waterbestendigheid.

Is zonnecrème gevaarlijk?

In veel zonneproducten zitten heel wat chemische middelen. En ja, sommige zijn best omstreden. Tijdens een Amerikaans onderzoek werden verschillende proefpersonen vier dagen lang, vier keer per dag ingesmeerd. Wat bleek? De chemische uv-filters avobenzon, octocryleen, oxybenzon en ecamsule werden teruggevonden in het bloed. Het is echter nog onzeker of deze schadelijk zijn voor onze gezondheid.

En wat met het milieu?

Wat goed is voor onze huidbescherming is jammer genoeg niet goed voor het milieu. Sommige chemische zonnecrèmes richten een ware ravage aan als we na het zonnekloppen een duik in de zee nemen. Zij beschadigen het ecosysteem onder water en zorgen voor de verbleking en zelf afsterving van de koraalriffen waarin tal van zee-organismen voeding en bescherming vinden. Hawaï, Palau en Bonaire kondigden reeds aan dat ze de verkoop van deze zonnecrèmes zullen verbieden in de komende jaren.

Hoewel fysische zonnecrèmes vaak als beter voor de natuur worden beschouwd, kunnen ook deze het zeeleven aantasten: de coating die fabrikanten rond titaniumdioxide nanopartikels leggen, lost op in zeewater. Daardoor kan het titaniumdioxide reageren met zonnestraling en wordt waterstofperoxide geproduceerd, wat nefast is voor de ontwikkeling van plankton.

De beste zonbescherming?

Het slimste wat je kunt doen, is ​‘voorkomen in plaats van genezen’. Zoek de schaduw op, plaats je onder een parasol, draag een petje en trek een t‑shirt aan. Maar toch, zelfs bij een beetje zon hoort smeren erbij. Kies daarom voor een fysische zonnecrème met hoge beschermingsfactor en zoek naar eerlijke, biologische merken. Je huid en de natuur zullen je dankbaar zijn.