Kevers drinken via hun aars (en jawel, die info is nuttig)

De voorbije 500 miljoen jaar wisten kevers zich met succes over onze planeet te verspreiden. Tegenwoordig is zelfs één op de vijf diersoorten op aarde een kever. De reden van dat succes? De diertjes kunnen zich wonderwel aanpassen aan onze steeds veranderende planeet. Sommige kunnen zelfs overleven in extreem droge omgevingen, waar ze een volledige levenscyclus kunnen doorlopen zonder ook maar één druppel water te drinken.

In een nieuwe studie onderzochten wetenschappers van de universiteiten van Kopenhagen, Edinburgh en Glasgow hoe de kevers daar precies in slagen. De korte samenvatting: de kever drinkt inderdaad niet met zijn mond, maar wél via zijn achterste.

Vocht uit lucht en voedsel

De wetenschappers bestudeerden de inwendige organen van de kastanjebruine rijstmeelkever (biologisch vergelijkbaar met andere keversoorten) en ontdekten een bepaald gen dat vooral in het rectum ​“aan” staat. Dat gen bleek essentieel voor de werking van bijzondere cellen: de leptophragmata-cellen. Die cellen bevinden zich rondom de nieren, waar ze zouten in pompen. Daardoor kan de kever via de anus water uit de vochtige buitenlucht halen en dit omzetten in een vloeistof die dan door het lichaam wordt opgenomen.

Kevers halen trouwens niet al hun vocht uit de lucht. Naast ​‘drinken met hun achterste’ zijn ze ook erg goed in het onttrekken van vocht uit voedsel. Zelfs bij kurkdroog voedsel, zoals graan dat maar voor 1 à 2 % uit water bestaat, slaagt de kever daarin. Dat het insect dit erg efficiënt doet, werd duidelijk toen zijn ontlasting werd bestudeerd: er was geen druppeltje water in te bekennen.

Keverplagen bestrijden

Waarom het nuttig is dat we dit weten? Omdat het ons misschien kan helpen om verwoestende keverplagen op een milieuvriendelijke manier te bestrijden. Kevers zoals de kastanjebruine rijstmeelkever, maar ook de graanklander en coloradokever vernietigen jaarlijks immers een kwart van de wereldvoedselvoorraad en vormen zo een bedreiging voor onze voedselzekerheid. Vandaag bestrijden we ze voornamelijk met pesticiden, maar dat is schadelijk voor het milieu. Een meer gerichte bestrijdingsmethode is dus welgekomen. Nu we weten welke genen, cellen en moleculen een rol spelen bij de wateropname van de kever, kunnen we ook manieren bedenken om die processen te verstoren. En zo de kevers, in geval van overlast, te doden.