Cellen zijn piepkleine bouwsteentjes die aan de basis van alle levende organismen liggen. Ook de mens is eruit opgebouwd: onze cellen groeperen zich in weefsels, die op hun beurt samen organen vormen. Elke cel heeft zijn eigen specifieke functie en vorm — een hartcel moet dan ook iets helemaal anders doen dan een levercel.
Hoeveel cellen telt ons lichaam?
Het menselijk leven begint met één bevruchte eicel, maar daarna gaat het aantal cellen razendsnel omhoog. We tellen er tegen dat we volwassen zijn zo’n 30 tot 37,2 biljoen — of dus meer dan 30.000 miljard. Ter vergelijking: onze melkweg telt ‘maar’ 100 miljard sterren.
Hoe tel je al die cellen?
Het tellen van het aantal bouwstenen in ons lichaam is niet zo eenvoudig. Zelfs al zou je elke cel apart kunnen isoleren, dan nog zou het een eeuwigheid vragen om ze allemaal te tellen. Daarom ging een team onderzoekers uit Griekenland, Italië en Spanje wat praktischer aan de slag: ze bepaalden, op basis van al bestaande onderzoeken en studies, het aantal cellen per celtype of orgaansysteem. Na al die resultaten samen te tellen, kwamen ze uit op 37,2 biljoen. Andere wetenschappers onderzochten dat aantal een paar jaar later met een gelijkaardige methode en schatten het op zo’n 30 biljoen.
Waarom tellen we cellen?
Het tellen van cellen lijkt misschien zinloos, maar dat is het niet. Dankzij nauwkeurige celtellingen kunnen wetenschappers bijvoorbeeld betere computermodellen van ons lichaam maken, waardoor ze ziektes beter in kaart kunnen brengen. Of het kan helpen om diagnoses te stellen, wanneer het aantal cellen in een bepaald orgaan zou afwijken van het gemiddelde aantal. De celtelling komt onze geneeskunde dus ten goede.
Verslijten je cellen?
Ben je ouder dan 20 jaar? Dan is de meerderheid van je cellen al afgestorven. Geen paniek: ze werden vervangen door nieuwe. Bijna elke cel in je lichaam ondergaat minstens één keer tijdens je leven een apoptose: een geprogrammeerde celdood. Zo worden versleten, zieke of overbodige cellen opgeruimd. Een voorraadje stamcellen zorgt ervoor dat er weer nieuwe, gezonde cellen in de plaats komen. Die apoptose gebeurt zowel bij jonge als oude mensen, maar hoe ouder we worden, hoe meer het DNA van onze stamcellen verslijt. Daardoor komen de nieuwe, gezonde cellen pas later of bevatten ze toch foutjes, waardoor organen minder goed gaan werken. Gebeurt dat in cruciale organen? Dan wordt die celdood uiteindelijk de fatale doodsteek.
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht
- Terug naar overzicht