Getest: Zit er echt ijzer in cornflakes?

We moeten toegeven dat we ook zelf even in de ogen wreven toen we met een magneet kleine, zwarte deeltjes uit een papje van gemixte cornflakes haalden. Maar hé: wetenschap liegt niet. Kijk zelf maar:

Ok, echt eetbaar ziet het hele goedje er niet meer uit. Het resultaat is echter verbluffend: in jouw favoriete ontbijt zitten minuscule stukjes ijzer. Een sterke magneet haalt die stukjes zó aan de oppervlakte – en daarmee bedoelen we een écht sterke magneet, geen ordinaire koelkastmagneet. Wil je het zelf eens proberen, ga dan bijvoorbeeld op zoek naar een exemplaar uit neodymium (en lees de veiligheidsinstructies erop na). 

IJzerpoeder in je eten?

Producenten van cornflakes voegen voedingsgeschikt ijzer toe in fijngemalen vorm. Dat is een ander soort ijzer dan er van nature aanwezig is in bijvoorbeeld spinazie of rood vlees. In de natuur komt ijzer voor in ion-vorm: Fe2+ en/​of Fe3+. Zulke ijzerionen kan je lichaam makkelijk opnemen. En we hebben het ook broodnodig: onder meer voor de aanmaak van hemoglobine, een onderdeel van rode bloedcellen die zuurstof doorheen ons lichaam transporteren.

Ons lichaam maakt zelf geen ijzer aan, maar het toevoegen van ijzerionen aan voedsel is ook weer niet zo’n goed idee. De ionen interageren namelijk sterk met andere ingrediënten. Zo zorgen ze o.a. voor een onappetijtelijke verkleuring wanneer je je cornflakesontbijt zou pimpen met wat stukjes banaan.

Ontbijten met metaal

Daarom wordt er – voedingsgeschikt – metallisch ijzer toegevoegd aan ontbijtgranen. Onder invloed van maagzuur wordt dat metallisch ijzer in je maag (gedeeltelijk) geoxideerd tot ijzerionen. Die kan je lichaam dus wel opnemen. En metallisch ijzer verandert niets aan de smaak en de kleur van je cornflakes.

Maar het blijft een gek gezicht, die kleine stukjes ijzerpoeder in je ontbijt. Zo letterlijk had je het vast niet verwacht! Trouwens, eens je het ijzer hebt geïsoleerd uit de ontbijtgranen, is het niet meer geschikt voor consumptie.