Dit is de vrolijkste molecule!

De ontdekking

Je kunt in het vuistje lachen, groen lachen, je een bult lachen, als laatste lachen … Maar je kunt ook chemisch lachen. Met de hulp van distikstofmonoxide — beter bekend als lachgas. Distikstofmonoxide (N2O) werd aan het einde van de 18^de eeuw ontdekt door Joseph Priestly. De Engelsman — die naast scheikundige ook dominee was — deed trouwens de ene ontdekking na de andere. Zo produceerde hij in 1767 als eerste drinkbaar bruiswater en drie jaar later vond hij de gom uit.

Medische toepassing

Ontdekt. En nu? Het duurde even voor distikstofmonoxide zijn nut kon bewijzen. In het begin werd het gas enkel gebruikt op feestjes om een vrolijke roes op te wekken bij de feestgangers. Vandaar ook zijn bekendere naam: lachgas! Tot tandarts Horace Wells op één van die lach-feestjes hoorde dat het gas ook pijnstillend werkte. Dat moest hij testen! Hij inhaleerde het gas, trok een tand bij zichzelf en voelde … niets. De volgende jaren werd lachgas dan ook een geliefd verdovingsmiddel tijdens operaties.

Altijd even lachwekkend? 

Hoewel lachgas en de eigenschappen ervan erg onschuldig lijken, is het toch uitkijken geblazen. Door lachgas te inhaleren, krijgen je hersenen namelijk tijdelijk te weinig zuurstof en kun je irritaties aan je ogen, keel of luchtwegen krijgen. In het ergste geval verlies je het bewusteloos of kun je zelfs sterven. En ook onze planeet wordt er niet echt vrolijk van: lachgas is — net als CO2 — een broeikasgas en doet er algauw een anderhalve eeuw over voordat het afgebroken is.