Blauw bekent kleur

De verpakking brengt al heel wat duidelijkheid: er staan 6 E‑nummers op die tot de groep van kleurstoffen behoren (E100 t.e.m. E199). Nummertje 133 staat voor blauw – meer bepaald ​‘briljantblauw’. Dat kleurtje zit trouwens niet alleen in blauwe M&M’s. Ook o.a. smurfenijs, bosbessenyoghurt en het alcoholische drankje Blue Curaçao wordt ermee gekleurd.

Niet natuurlijk

Briljantblauw is de enige kunstmatige kleurstof in M&M’s. Het wordt dus in fabrieken gemaakt. Dat hoeft overigens geen argwaan op te wekken: volgens de Europese voedingswetgeving is het perfect veilig om te gebruiken als additief. Toch zijn snoepfabrikanten naarstig op zoek naar natuurlijke alternatieven – niet omdat die per se gezonder zijn, wel omdat de gemiddelde consument dénkt dat die gezonder zijn. Maar fel blauw is moeilijk te vinden in de natuur, zeker niet in grote hoeveelheden die makkelijk te verwerken zijn.

Niet alleen blauw is blauw

Toch gaat de argwaan t.o.v. blauwe, synthetische kleurstoffen soms zo ver, dat mensen blauwe M&M’s mijden. Maar … ook in enkele andere M&M‑kleuren zit het blauw verscholen. Dat kan je zelf testen door de kleurstoffen van elkaar te scheiden met een stukje filterpapier.

Zo blijkt dat ook groene M&M’s afhankelijk zijn van briljantblauw (in combinatie met een gele kleurstof). En de bruine variant – waarvan je zou denken dat de kleur gewoon chocolade is – bestaat zelfs uit drie kleuren: blauw, rood én geel.

Andere kleurtjes

Ook de andere kleuren in een zakje M&M’s vertellen een interessant verhaal. E100 (geel), E160a (oranje) en E160e (oranje) zijn van puur plantaardige oorsprong. Maar E120 (karmijnrood) wordt gewonnen door cochenilleluizen te pletten. Rode (en bruine) M&M’s zijn dus ongeschikt voor vegetariërs. En E171 is pas écht een speciaal geval. Die witte kleurstof — ook wel titaniumdioxide – wordt gewonnen uit … minerale gesteenten! Het is trouwens hetzelfde stofje als de zonnefilter in nanozonnemelk.